Sułtanka

Sułtanki pochodzą z Turcji i łączą w sobie wszystkie cechy charakterystyczne dla pierwotnych azjatyckich czubatek – czub, brodę, łapcie z sępimi piórami i pięć palców.

Historia rasy

Niegdyś kury te trzymane były w ogrodach posiadłości sułtana w Konstantynopolu. W 1854 roku kilka sztuk zostało sprowadzonych do Anglii przez pannę Watts. Wkrótce zaczęto je hodować także w innych europejskich krajach. Z powodu wojen toczonych na kontynencie rasa niestety prawie wyginęła, utrzymały się jedynie hodowle brytyjskie. Rasa została zrekonstruowana dzięki wielu innym rasom, dlatego współczesne linie sułtanek rzadko pochodzą od oryginalnych, pierwotnych ptaków sułtana.

Niektórzy hodowcy są zdania, że współczesne sułtanki spokrewnione są z czubatkami syberyjskimi.

Budowa

Sułtanki to niewielkie kury (1-2 kg wagi) o stosunkowo krępej budowie ciała. Ich tułów osadzonych jest dość nisko, a całe ciało pokrywa gęste, obfite upierzenie. Mocno opierzona jest także szyja ptaków, przez co ich grzbiet sprawia wrażenie krótszego, niż jest w rzeczywistości. Ogon jest rozłożysty, kury noszą go na średniej wysokości. Nogi mają kolor szaroniebieski, są jednak całkowicie pokryte piórami. Posiadają sępie skoki, a ich stopy zakrywają obfite łapcie. Nogi wyposażone są w pięć, zamiast czterech palców. Głowę sułtanek zdobi ogromny, pełny, kulisty czub. Tuż nad dziobem znajduje się niemal niewidoczny, zakryty piórami grzebień rogowy. Zamiast dzwonków sułtanki posiadają brodę i bokobrody.

Barwa i rysunek

Jedyną dopuszczalną barwą kur sułtanek jest barwa biała. Zausznice są w kolorze jasnoczerwonym, skoki – ciemnoszarym, oczy – jasnobrunatnym z czerwonawym odcieniem. W przeszłości hodowano odmianę niebieską i czarną, ale obecnie prace takie prowadzą tylko nieliczni hodowcy.

Hodowla

Na świecie jest bardzo wielu miłośników tej ciekawej rasy, ale niewielu z nich decyduje się na hodowlę. A szkoda, gdyż sułtanki nie potrzebują wiele – wystarczy im czysty, suchy, zadaszony wybieg, ciepły kurnik z nisko ustawionymi grzędami i specjalne poidło zapobiegające zamaczaniu brody. Sułtanki są spokojnymi i przyjaznymi kurami, dają się oswoić.

Hodowcy powinni jednak prowadzić ścisłą selekcję w kierunku uzyskiwania czubów o zwięzłej budowie oraz zachowania piątego palca u nóg.