Kochin Olbryzmi

 

 

Historia

Pochodzenie tej rasy kur nie jest do końca znane. Wiadomo, że w XIX wieku rasa przybyła do Anglii z Szanghaju. Przypuszcza się, że Chińczycy hodowali je od co najmniej kilkuset lat. Ówczesne kochiny przypominały nieco swoją współczesną wersję, ale były mniejsze (pomiędzy dzisiejszymi dużymi i miniaturowymi kochinami). Ich nazwa pochodzi z języka chińskiego. Słowo jiujin huang, czytane joo-chin hwong, oznacza w wolnym tłumaczeniu „żółte dziewięć jin”, gdzie jin to tradycyjna chińska jednostka wagi. W Anglii nową, chińską kurę przyjęto bardzo entuzjastycznie. Dla większości miłośników drobiu była to największa kura, jaką widzieli w życiu. Poza słusznymi rozmiarami, kura zachwycała też pięknym upierzeniem. Europejscy i amerykańscy hodowcy za bazie oryginalnej, azjatyckiej kury jiujin huang, poprzez staranną selekcję, stworzyli współczesną rasę kochin.

Budowa

Kogut tej rasy z łatwością osiąga wagę 5,5 kg. Kury są nieco mniejsze, ale sylwetki obu płci są bardzo szerokie i muskularne. Nisko osadzony tułów niemal całkowicie zakrywa krótkie, żółte nogi. Stopy kochinów są obficie upierzone, co dodatkowo potęguje ten efekt. Pierś jest szeroka, zaokrąglona, szyja krótka i obficie upierzona. Niewielką głowę zdobi pojedynczy grzebień. Oczy mają barwę jasnobrunatną z czerwonawym odcieniem, zausznice są czerwone. Ptak pokryty jest gęstymi, szerokimi i krótkimi piórami, które podkreślają słuszne rozmiary ptaka. Pióra powinny być miękkie w dotyku, choć niektóre okazy, na skutek bezmyślnego krzyżowania z brahmą, wyposażone są w pióra zbyt twarde (i przy okazji w zbyt wysokie nogi).

Barwa i rysunek

Kochiny hodowane są w kilku odmianach barwnych:

• czarnej
• niebieskiej
• białej
• płowożółtej
• czarnej nakrapianej
• krogulczej
• kuropatwianej paskowanej

Hodowla

Kochiny są nielotami, dlatego ich wybieg nie musi być ogrodzony wysokim płotem. Nie potrzebują wielkiej przestrzeni, dobrze chowają się zarówno na podwórkach, jak i na zamkniętych wybiegach. Są spokojne, łatwe do oswojenia. Z powodu opierzonych stóp ich wybieg powinien być suchy i czysty. Powinny mieć do dyspozycji zadaszony kurnik z nisko umieszczonymi grzędami. Najczęściej hodowana odmiana płowożółta ma niestety tendencję do płowienia na słońcu. Pióra odbarwiają się, co z pewnością ma niekorzystny wpływ na ocenę podczas konkursów. Aby zachować delikatną barwę piór należy zadbać o odpowiednie zacienienie kurnika i części wybiegu. Kury kochin są dobrymi nioskami i przejawiają instynkt kwoczenia.