Faverolle






Początkowo kury te traktowano jako dostawców smacznego i delikatnego mięsa oraz kurę o zadawalającej nieśności. Jako typ rzeźny opisano fawerole już w 1866 roku. Pod koniec XIX wieku ptaki tej rasy trafiły w ręce hodowców angielskich i niemieckich. Dzisiejsze fawerole to efekt pracy hodowlanej, głównie hodowców niemieckich, którzy nazwali je "niemiecką kurą łososiową". Po brahmach, odziedziczyły fawerole dużą wagę i opierzenie stóp, po dorkingach wagę i piąty palec, a po hudanach piąty palec i brodę. Obecnie rasa nie ma znaczenia gospodarczego, ale bardzo ją cenią hodowcy-amatorzy, zwłaszcza za dużą odporność na niesprzyjające warunki atmosferyczne i łagodny charakter.

Rodzaje ubarwień

Fawerole to pełne uroku i chętnie trzymane przez hodowców - amatorów kury ozdobne. Nieszablonowy wygląd to nie jedyna zaleta rasy. Ta odporna na nasze warunki atmosferyczne kura, jest dość dobrą nioską. W pierwszym roku potrafi znieść około 160 dużych jaj. W hodowli nie sprawia większych trudności. Ptaki mające do dyspozycji wybiegi, chętnie na nich żerują, a ich niechęć do podfruwania, pozwala na trzymanie tych kur na wybiegach o niskim ogrodzeniu. Do dnia dzisiejszego poza łagodnym charakterem, ufnością wobec opiekuna i niecodziennym wyglądem wielu hodowców ceni sobie ich niezwykle smaczne i delikatne mięso.