Bojowiec indyjski

 

 

Bojowiec indyjski to wyjątkowo silna, trudna w utrzymaniu rasa kur bojowych. W Stanach Zjednoczonych znana jest pod nazwą Cornish, ale spotkać można też inne określenie: „buldog wśród ras kur”.

Rys historyczny

Bojowiec indyjski wyhodowany został w XVIII wieku w Wielkiej Brytanii (w hrabstwie Devon oraz w Kornwalii, skąd jego amerykańska nazwa Cornish) na bazie kur bojowych przywiezionych z Azji. Jako głównego przodka bojowców indyjskich wymienia się przede wszystkim rasę Aseel . Krzyżowano je między innymi z bojowcami staroangielskimi, dzięki czemu otrzymano niskie, krępe ptaki w typie bojowym. Wkrótce jednak okazało się, że Cornishe są zbyt ciężkie i powolne, by wykorzystywać je jako ptaki bojowe. Hodowcy zaczęli więc przekształcać je w rasę mięsną. Do dziś hodowane są głównie w tym celu.

Budowa

Kury rasy bojowiec indyjski kształtem sylwetki przypominają sześcian - długość ciała jest w zasadzie taka sama jak jego głębokość i szerokość. Są to ptaki masywne, muskularne, ciężkie, o szerokim tułowiu osadzonym na wyjątkowo szeroko rozstawionych nogach. Koguty ważą od 4 do 4,5 kg. Ich barki są dobrze rozwinięte, masywne, noszone w sposób lekko odchylony powyżej linii grzbietu. U kur tułów nieznacznie zwęża się ku tyłowi. Ogon jest gęsty, ale przeciętnej długości, noszony ściśle złożony. Uda umiarkowanej długości, muskularne, szerokie, skoki krótkie, grube i okrągłe. Głowa dość duża w stosunku do reszty ciała, szeroka, oczy osadzone głęboko. Kolor oczu powinien być perłowy, a spojrzenie śmiałe, gwałtowne. Zausznice czerwone, grzebień złożony z trzech niskich, podłużnych fałd.

Barwa i rysunek

Upierzenie powinno być ścisłe i bardzo twarde. Dopuszczalne odmiany barwne to: podwójnie łuskowana, czerwona z białym podwójnym łuskowaniem (znana pod nazwą „jubileuszowa”), czerwona z białym łuskowaniem.

Hodowla

Kury rasy Cornish nie nadają się dla początkujących miłośników drobiu. Te silne, waleczne i bardzo wymagające ptaki potrzebują doświadczonego hodowcy.

Bojowce indyjskie powinny mieć do dyspozycji duży, trawiasty wybieg, po którym będą mogły swobodnie się poruszać. Niewielka woliera to ryzyko otłuszczenia mało ruszających się ptaków. Kury te nie potrafią latać, wybieg nie musi więc posiadać wysokiego ogrodzenia. Cornishe są wytrzymałe i odporne na warunki atmosferyczne.

Hodowca powinien przywiązać szczególną uwagę do sposobu karmienia swoich Cornishów. Ptaki o takiej masie potrzebują dużej ilości węglowodanów, jednak rozwój potężnych mięśni nie może nastąpić w zbyt młodym wieku, gdyż układ szkieletowy mógłby nie wytrzymać takiego obciążenia.

Bojowce indyjskie uchodzą za łagodne i spokojne w stosunku do ludzi, jednak dość zaczepne i agresywne wobec zwierząt. Koguty mogą walczyć między sobą o terytorium. Najbezpieczniej jest trzymać parkę lub jednego koguta i dwie kury. Z powodu nisko osadzonego tułowia koguty mogą mieć problemy z zapłodnieniem kur. Rasa nie należy do szczególnie dobrze niosących się, jaj jest niewiele i tylko w okresie wiosennym.