Ko-Shamo

       

Ko-Shamo jest miniaturową wersją japońskiego bojowca Shamo (zwanego tez O-Shamo lub Oo-Shamo). Japońskie słowo „shamo” oznacza „wojownika”, a przedrostek „ko” wskazuje, że jest to odmiana miniaturowa. „Ko-Shamo” oznacza więc po prostu "małego wojownika".

Rys historyczny

Nie wiadomo, w jaki sposób rasa ta trafiła lub powstała w Japonii. Niektóre źródła podają, że kury Shamo pochodzą z Tajlandii. Z całą pewnością jest to rasa bardzo stara. Miniaturki Shamo zostały przywiezione do Europy w latach siedemdziesiątych XX wieku.

Budowa

Sylwetka i głowa Ko-Shamo wyraźnie wskazują, że kura ta należy do ras bojowych. Jej ciało można podzielić na trzy części – 1/3 przypada na głowę i szyję, 1/3 na tułów, 1/3 na uda i nogi. W czasie walki Ko-Shamo przyjmuje pozycję wyprostowaną, niemal pionową, wówczas podział ten jest najlepiej widoczny.

Kury Ko-Shamo są muskularne, mocne i bardzo wytrzymałe. Posiadają zbite, zwarte upierzenie. Mostek nie jest opierzony, co jest charakterystyczną cechą rasy. Ogon nazywany jest krewetkowym – jest złożony, noszony w linii grzbietu, a niżej umieszczone sterówki są podwinięte do góry w taki sposób, że okrywają ogon.

Baki wyraźnie odstają od tułowia, są wydatne i wyniesione powyżej linii grzbietu. Niewielkie skrzydła noszone są blisko ciała. Nogi są okrągłe, żółte, pokryte łuskami.

Czaszka Ko-Shamo jest typową czaszką koguta bojowego – jest mała, szeroka i krótka. Małe oczy osadzone są dość głęboko i chroni je „krzaczasta brew”, czyli specjalny fałd skóry nad oczami. Ko-Shamo posiadają grzebień orzeszkowy, zwany też groszkowym. Część twarzowa jest naga, pokryta grubą skórą o czerwonym zabarwieniu. Dzwonki są bardzo małe.

Barwa i rysunek

Najczęściej spotykane jest ubarwienie pszeniczne, ale Ko-Shamo hodowane są też w odmianie białej, czarnej, porcelanowej czerwonej i pszenicznej srebrnej.

Hodowla

Ko-Shamo to rasa bojowa, o zadziornym charakterze i dużym temperamencie. W stosunku do „swojego” człowieka są ufne i oswojone, ale pomiędzy sobą potrafią toczyć zacięte walki. Na jednym wybiegu powinien znajdować się tylko jeden kogut. Jeśli trafi on na drugiego koguta (nawet zupełnie innej rasy) nie będzie potrafił powstrzymać się przed atakiem. Dwa koguty rasy Ko-Shamo stoczą bój na śmierć i życie – żaden wcześniej się nie podda. Chęć do walki ujawnia się już w wieku sześciu tygodni, młode należy więc trzymać osobno. Kury również bywają mało tolerancyjne w stosunku do siebie.

Ko-Shamo nie potrzebują dużej przestrzeni, wystarczy im niewielki wybieg lub woliera. Kury nie są dobrymi nioskami, jaja znoszą przez krótki okres i w zasadzie tylko w celach reprodukcyjnych.