Australorp

Rys historyczny

Ta wysoko nieśna, popularna w wielu krajach rasa kury ogólno Uzytkowych została wyhodowana w Australii w latach 20. XX wieku. Jej przodkami były najprawdopodobniej przywiezione z Anglii do Australii Orpingtony. Uważa się, że swój udział w powstaniu rasy miały też kury Plymouth Rock nowa , australijska rasa okazała się nadzwyczaj użyteczna – ptaki dobrze się niosły, hodowane były też dla wspaniałego mięsa. Kury rasy Australorp szybko zyskały popularność poza Australią, a obecnie hodowane są już praktycznie na całym świecie.

Budowa

Kury rasy Australorp są ptakami średniej wielkości (dorosłe koguty ważą około 3,5 kg). Ich ciało jest krępe, szerokie, przysadziste. Długi grzbiet przechodzi w rozłożysty ogon noszony w pozycji wpół uniesionej. Ogon kogutów posiada liczne główne i boczne sierpówki, niemal całkowicie pokrywające pióra ogona. Głowa kur tej rasy jest raczej mała, ale proporcjonalna do reszty ciała. Pojedynczy grzebień jest umiarkowanej wielkości i posiada wyraźne zęby. Zausznice i nieopierzona część twarzowa są czerwone. Oczy mają kolor ciemnobrązowy do brązowoczarnego. Nogi są w kolorze ciemnego łupka wpadającego w czerń, natomiast podeszwy stóp – różowobiałe.

Barwa i rysunek

Kury rasy Australorp hodowane są w kolorze czarnym, białym oraz niebieskim łuskowanym. Najpopularniejszym ubarwieniem jest czarne. Pióra powinny być w kolorze głębokiej czerni z zielonym połyskiem. Młode mogą przez jakiś czas posiadać kilka białych piór pomiędzy czarnymi.

Hodowla

Kury tej rasy hodowane są w celach wystawowych, a także dla mięsa i jaj. Australorpy należą do najwyżej produkcyjnych ras pod względem nieśności. Kury znoszą do 250 jasnobrązowych jaj w ciągu roku.

Rasa należy do nietrudnych i wdzięcznych w hodowli. Ptaki te są łagodne, przyjazne, nietrudne do oswojenia. Między sobą są tolerancyjne, dlatego bez obaw można trzymać razem kilka dorastających kogutków.

Australorpy można trzymać w zamkniętych wybiegach, ale równie dobrze poradzą sobie w ogrodzie czy na podwórzu. Nie należą do zapalonych lotników – latają rzadko i na niewielką wysokość, dlatego ich wybieg nie musi być zadaszony, a ogrodzenie wysokości ok. 150 cm w zupełności wystarczy.